ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΤΑΙΩΣΕΙΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ)

Η πρώτη γνωριμία του σκηνοθέτη Αντώνη Ρέλλα με τους συντελεστές και πρωταγωνιστές του Θεάτρου Κωφών, έγινε το καλοκαίρι του 2007 κατά την διάρκεια του διεθνούς φεστιβάλ ντοκιμαντέρ με θέματα αναπηρίας “ Emotion Pictures”. Από τις “ψυχές” του φεστιβάλ ο με ακρωτηριασμό σκηνοθέτης, έγινε μονομιάς κομμάτι της ομάδας των κωφών ηθοποιών, που μοίραζαν στο κοινό σκληρό καταγγελτικό κείμενο για το επαπειλούμενο λουκέτο του θεάτρου τους εξαιτίας της πολιτειακής υποχρηματοδότησης. Η σχέση που τότε σχεδόν τυχαία γεννήθηκε, έμελλε τα επόμενα χρόνια να εξελιχτεί σε σχέση ζωής ...

Θα επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τα βαθύτερα “πως” και “γιατί” της σχέσης, με σημείο αναφοράς μας τις εμπειρίες και ερμηνείες του Α. Ρέλλα . Η εστίαση δεν υπηρετεί κανένα συγκεκριμένο σκεπτικό. Είναι τυχαία, όπως οι περισσότερες άλλωστε προσεγγίσεις σε τούτη την ζωή. Οπως εντελώς τυχαία – θυμίζουμε – ήταν η πρώτη επαφή του σκηνοθέτη με τους κωφούς ηθοποιούς όχι οποιαδήποτε στιγμή, αλλά την κρίσιμη στιγμή που οι τελευταίοι έδιναν τη μεγάλη μάχη για την καλλιτεχνική επιβίωσή τους.
“ Είχα νιώσει εκείνη την εποχή μια έντονη απέχθεια για χειροκροτήματα, βραβεύσεις και επιφωνήματα θαυμασμού” μας λέει ο Ρέλλας θυμούμενος τα κυρίαρχα συναισθήματα των καιρών της γνωριμίας. Και συνεχίζει σε τόνο ενδόμυχο και αποκαλυπτικό: “Βίωνα επί χρόνια συνεχόμενα την ίδια εμπειρία, αντίκρυζα επί χρόνια συνεχόμενα την ίδια εικόνα. Η ελληνική σημαία αγέρωχη να κυματίζει σε χάρτινη ή υφασμάτινη έκδοση, υπό το στοργικό κτητικό βλέμμα κάθε είδους επισήμων και αρμοδίων. Από κάτω της να παρελαύνουν πρωταθλητές με αναπηρία, προσφέροντας άθελά τους άλλοθι στους στοργικούς επίσημους. Περήφανα χαμόγελα της στιγμής ηρώων της στιγμής, να κρύβουν την βαθιά καταπίεση και οργή, από τα εμπόδια και τον εξαναγκασμό σε υποτελή διαβίωση μιας ολόκληρης ζωής...” 

ΑΙΣΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ VODAFONE

Όχι κι έτσι βρε παιδιά!!!
Είπαμε, οι διαφημιστές είναι ικανοί να πουλήσουν και τη μάνα τους για να πουλήσουν το προϊόν τους, αλλά όταν βλέπω να αναπαράγεται στην μπλογκόσφαιρα ότι η τελευταία διαφήμιση της Vodafone είναι "...ό,τι πιο ανθελληνικό κατασκεύασμα έχει υπάρξει...", "...επιβεβαιώνει ότι η Vodafone είναι όργανο ανθελληνικών ξένων μυστικών υπηρεσιών (!!!)...", νοιώθω ότι το τραβάμε πολύ το πράγμα, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε θέμα εκεί που δεν υπάρχει και τέλος πάντων αντιδρούμε φοβικά, με το να βλέπουμε συνωμοσίες πίσω από το κάθε τι...
Το επίμαχο video είναι αυτό εδώ, αν και φαντάζομαι το έχετε ήδη δει:

ΤΟ FACEBOOK ΕΒΑΛΕ ΣΕ ΑΧΡΗΣΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ

Αρχικά αντιμετωπίστηκε ως μια χαριτωμένη παραξενιά. Ακολούθως έγινε μία από τις πολυχρησιμοποιημένες λέξεις στην καθημερινότητά μας. Σήμερα οι νεαρές ηλικίες παραδέχονται ότι έχουν σχεδόν θέσει σε αχρησία το κινητό τους τηλέφωνο.

Δεν περνάει μέρα που να μην επισκεφθούν το προφίλ τους και να ανανεώσουν το στάτους τους. Οι νεαρές ηλικίες πλέον συχνάζουν καθημερινά στο Facebook, όπως οι παλιοί στο καφενείο, και, όπως είπαν νεαροί χρήστες στο «Βήμα», δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό: «Μπαίνω κάθε μέρα, σε διαφορετικές ώρες. Να δω τι...

κάνουν οι φίλοι μου, να ανταλλάξουμε τραγούδια ή βίντεο, να πούμε τα νέα μας.Οι γονείς μου παραπονέθηκαν μόνο στην αρχή. Οταν είδαν ότι τους ζητούσα όλο και αραιότερα χρήματα για να αγοράσω κάρτα για το κινητό μου, ηρέμησαν» λέει χαμογελαστή η Ειρήνη Μ., 14 ετών. «Τώρα δεν χρειάζεται να χρησιμοποιώ όσο συχνά χρησιμοποιούσα το κινητό μου» συμπληρώνει. Ο Γιώργος Κ., 13 ετών, αναφέρει ότι ενεργοποιήθηκε περισσότερο στο Facebook έπειτα από προτροπή των γονιών του αφού το θεώρησαν ασφαλέστερο: «Ηταν πολύ ανήσυχοι για την ακτινοβολία του κινητού. Από τις πρώτες ημέρες που ζήτησα να μου αγοράσουνείχαν προβληματιστεί. Αλλά πλέον βλέπουν ότι το χρησιμοποιώ όλο και λιγότερο. Εξάλλουμε το Facebook κάνω ό,τι θα έκανα με το κινητό και κάτι παραπάνω».

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ-ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥΣ

Η Τρίτη 2 Φεβρουαρίου είναι  η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων. Η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την ημερομηνία της υπογραφής της σύμβασης για τους υγροτόπους στις 2 Φεβρουαρίου 1971, στην ιρανική πόλη Ραμσάρ, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας. Σκοπός της ημέρας είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού  για την ωφέλεια και αξία των υγροτόπων και την σημασία της Σύμβασης  του Ραμσάρ. Η φετινή  ημέρα έχει θέμα : "Η φροντίδα των υγροτόπων μας - μια απάντηση στην κλιματική αλλαγή" και συμπίπτει με τον εορτασμό του 2010 σαν παγκόσμιου έτους της βιοποικιλότητας.
 
Οι υγρότοποι περιλαμβάνουν τα δέλτα, τα έλη, τις λίμνες, τις λιμνοθάλασσες, τις πηγές, τις εκβολές , τους ποταμούς και τις τεχνητές λίμνες. Τα ενδιαιτήματα των υγροτόπων είναι σημαντικές κοιτίδες βιοποικιλότητας και από το νερό τους εξαρτάται η επιβίωσή πολλών ειδών φυτών και ζώων.  Η μεγάλη βιολογική ποικιλία των υγροτόπων  είναι ευεργετική στη γεωργία και την κτηνοτροφία.  Εκτός του ότι τροφοδοτούν  πολλές κοινωνίες με νερό  ύδρευσης και άρδευσης, εμπλουτίζουν τους υπόγειους υδροφορείς, προστατεύουν από πλημμύρες,  μετριάζουν τις ζημίες από παγετούς και καύσωνες. Επίσης αποτρέπουν την αλμύρινση  και  καταστροφή των παράκτιων γεωργικών εδαφών από την διείσδυση του αλατιού, κρατώντας το επίπεδο των  υπόγειων υδάτων πάνω από τον θαλασσινό ορίζοντα.
Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που κύρωσαν τη Σύμβαση με το Ν.Δ.191/74.    Με την  επικύρωση της σύμβασης η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες συμφώνησε ότι  οι υγροβιότοποι έχουν μεγάλη περιβαλλοντική αξία λόγω της ποικιλότητας των οικοσυστημάτων τους,   των σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενούν, και το  σημαντικό ρόλο τους στην προστασία των μεταναστευτικών υδροβίων πουλιών. Επίσης ανέλαβε την υποχρέωση να φροντίσει για την αειφόρο ανάπτυξη και διατήρηση των υδροβιότοπων  και να προστατεύσει την πιθανή  μετατροπή τους σε άλλες μορφές.
Ο  δήμος Κηρέως είναι ενδεχομένως η  πλουσιότερη σε υγροτόπους περιοχή της Ευβοίας συγκεντρώνοντας το ένα τρίτο από τον αριθμό  υγροτόπων που έχει καταγράψει το Εθνικό Κέντρο Βιοτόπων και Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) για την Εύβοια και η πιο πρόσφατη απογραφή υδροβιότοπων του WWF Ελλάς. Δεν είναι ίσως τυχαίο που δυο δήμοι της περιοχής έχουν πάρει τα ονόματα τους από  δυο υγροτόπους,  τους ποταμούς Κηρέα και  Νηλέα.  Και οι δυο αυτοί υγρότοποι είναι στενά  συνδεδεμένοι τόσο με την ιστορία και τη μυθολογία  όσο με και την πολιτιστική ταυτότητα και παράδοση της περιοχής.

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

Παρακάτω θα παραθέσω ένα πολύ ωραίο κείμενο που έγραψε ο γνωστός σε όλους μας Γιώργος Δημητριάδης, ο οποίος όπως γνωρίζουμε είναι ένας πολύ ωραίος τραγουδοποιός. Το κείμενο το βρήκα στο ιστολόγιο Ελληνικό Καφενείο:
Κάθε Κυριακή πρωί που έκανε λιακάδα έπαιρνα το ποδήλατό μου, εκείνο εκεί το πρώτο μου ποδήλατο που ήταν ρώσικης κατασκευής και είχε κάτι λάστιχα συμπαγή χωρίς αέρα τραντάζοντας με στην παραμικρή λακουβίτσα πίσω από το σπίτι μου, και περνούσα απέναντι στην παραλία, κρυφά από τον πατέρα μου που δεν μ’άφηνε,
για να φτάσω μέχρι τον Λευκό Πύργο και μετά πίσω ξανά χωρίς χέρια, ορθοπεταλιά.
Ήταν η εποχή και οι μέρες που ο Θερμαϊκός μύριζε ακόμα εκείνη την υπνωτική όμορφη μπόχα κλειστού, βουρκώδους αλλά όχι χεσμένου από την μετέπειτα χούντα κόλπου-βλέπετε είχαν την φαεινή και ελεεινή ιδέα να ρίξουν τους υπονόμους μέσα στη μήτρα του.
Ο μικρός λοιπόν αγέρωχος ποδηλάτης εφορμώντας εν είδη ρώσικου τανκς είχε στα δεξιά του το πάρκο όπου είχαν ήδη μαζευτεί όλες οι μαμάδες με τα παιδάκια τους, οι παππούδες με τις εφημερίδες τους, οι μεγαλοκυρίες της Β.Όλγας μετά των ευυπόληπτων συζύγων των, τα φτωχά νεανικά ζευγαράκια που έτρωγαν σπόρια αγναντεύοντας το............ επέκεινα του κόλπου σε μία ερωτική σιωπή.