Τον Μάιο του 2004, η διεύθυνση δασών Καστοριάς παρέδωσε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του Αρκτούρου τα δύο αρκουδάκια, ηλικίας τότε μόλις τεσσάρων μηνών. Από τότε, τα ζώα δέχονται τις φροντίδες των ανθρώπων στο Καταφύγιο της αρκούδας, στο Νυμφαίο, ενώ πήραν τα ονόματα του κτηνοτρόφου Μανώλη, που τα βρήκε και της συζύγου του, Κυριακής.
Σημειώνεται ότι τα αρκουδάκια βρέθηκαν από τους σκύλους του κοπαδιού του κτηνοτρόφου, που τα κυνήγησαν και τους επιτέθηκαν. Σώθηκαν, ωστόσο, χάρη στην παρέμβαση του ίδιου, που τα φιλοξένησε στη στάνη του. Όμως, λόγω της παρατεταμένης συμβίωσης των αρκούδων με τους ανθρώπους και την απόλυτη εξοικείωση και εξάρτησή τους από την ανθρώπινη φροντίδα, η επανένταξή τους στο φυσικό τους περιβάλλον είναι αδύνατη.
Την «υιοθεσία» των δύο αρκούδων ανέλαβαν, στη συνέχεια, ιδιώτες και σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Αρκτούρου για την κηδεμονία αρκούδων.
«Στο καταφύγιο της αρκούδας προσπαθούμε να κρατήσουμε στη ζωή αρκούδες που κάποιοι άνθρωποι αιχμαλώτισαν, εκμεταλλεύτηκαν και βασάνισαν τόσο, ώστε να μην μπορούν να ζήσουν ελεύθερες στη φύση», αναφέρει η υπεύθυνη του προγράμματος υιοθεσίας, Ιουλία Ζλατάνου.
Όπως εξηγεί, με την καταβολή 200 ευρώ τον χρόνο (150 για μαθητές και φοιτητές), ο καθένας μπορεί να αναλάβει την «κηδεμονία» μιας αρκούδας, καλύπτοντας μέρος των εξόδων περίθαλψης, διατροφής και φροντίδας της, καθώς και τη συντήρηση των χώρων φιλοξενίας της. Παράλληλα, υποστηρίζει το έργο του Περιβαλλοντικού Κέντρου Αρκτούρου για την καταπολέμηση του φαινόμενου της αιχμαλωσίας της αρκούδας και του λύκου, στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
Οι «κηδεμόνες» λαμβάνουν το «πακέτο» υιοθεσίας, με το υιοθετήριο στο όνομά τους και την φωτογραφία της αρκούδας, κάρτες, αφίσες, αναμνηστικά του Αρκτούρου, cd-rom και σε τακτά διαστήματα, τα νέα της συγκεκριμένης αρκούδας που υιοθέτησαν και το περιοδικό «Μικρή Άρκτος» .
«Τα νέα της 'υιοθετημένης' τους αρκούδας γράφουν οι φροντιστές της στο Νυμφαίο, που σημειώνουν τις διατροφικές της συνήθειες και διάφορα περιστατικά από τη συμβίωσή της με τις άλλες αρκούδες», επισημαίνει η κ.Ζλατάνου.
Το 2009 έγιναν 250 υιοθεσίες από σχολεία και ιδιώτες, ενώ οι περισσότεροι επέλεξαν για κηδεμονία τον Μανώλη, τον Κυριάκο, όπως και τον Ανδρέα.
«Ο Μανώλης και ο Κυριάκος είναι οι νεότερες αρκούδες στο καταφύγιο και προτιμώνται για 'υιοθεσία', γιατί όλοι τις θυμούνται ως… αρκουδάκια μετά την προβολή που είχε πάρει η εύρεσή τους από το ζευγάρι κτηνοτρόφων και τις εικόνες από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ο Ανδρέας από την άλλη, είναι η γηραιότερη αρκούδα του καταφυγίου. Κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη, στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας και έφτασε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο υποσιτισμένη, φοβισμένη και σε άθλια φυσική κατάσταση», λέει η κ.Ζλατάνου.
Σύμφωνα με την ίδια, το βάρος του ζώου δεν ξεπερνούσε τότε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δυο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση, έχοντας ζήσει όλη του τη ζωή σε αιχμαλωσία. Τον Μάιο του 1993, τού αφαιρέθηκαν όλα τα χαλασμένα δόντια και υποβλήθηκε σε επέμβαση καταρράκτη και στα δύο μάτια, από γιατρούς που ήρθαν από την Αγγλία ειδικά για την περίπτωση του. Σήμερα, ο Ανδρέας είναι περίπου 38 ετών, ζυγίζει 200 κιλά και το τρίχωμά του έχει αποκατασταθεί, όχι όμως και η όρασή του.
«Αξίζει πάντως να πούμε ότι το ποσό των 200 ευρώ ετησίως που προσφέρουν οι 'κηδεμόνες' είναι συμβολικό, καθώς μόνο για την σίτιση μιας αρκούδας, απαιτούνται κάθε μήνα 1500 ευρώ!» τονίζει η κ.Ζλατάνου και ενημερώνει όσους επιθυμούν να επισκεφθούν το καταφύγιο ότι δεν είναι πλέον επισκέψιμο, καθώς κάποιες από τις αρκούδες έχουν κοιμηθεί και όσες δεν έχουν κοιμηθεί έχουν χαμηλή κινητικότητα.
ΠΗΓΗ:
Καθημερινή
Αναρτήσεις
0 Comments:
Post a Comment