ΤΟ ΜΕΛΙ

Κατεβαίνει ο Κωστής απο το χωριό στη χώρα να πουσουνίσει και σκέφτεται:
Να πάω να δω ήντα κάνει η αμπλά μου. Πάει λοιπόν σπίτι της χτυπά την πόρτα και τ ανοίγει η ανιψιά του το, Λενιώ.
"Που είναι μωρή η μάνα σου;" τη ρωτά.
"Στο μπακάλη είναι μπάρμπα. Κάτσε νατην περιμένεις" λέει το Λενιώ.
Κάθεται ο γέρος και περιμένει και ρωτάτονε το Λενιώ. "Μπάρμπα να σου βάλω μέλι να φας;"
Λέει ο γέρος. "Βάλε μωρέ παιδί μου."
Παίρνει το Λενιώ ενα πήλινο σκουτέλι βαθύ-βαθύ και το γεμίζει μέλι και το δίνει του μπάρμπα τση. Παίρνει ο γέρος το σκουτέλι με το μέλι και ενα κουτάλι και αρχίζει να κουταλίζει το μελι και κανει το σκουτέλι λαμπίκος. Θωρείτονε το Λενιώ και λέει του.
"Μπάρμπα να σου βάλω κι άλλο;" Λέει ο γέρος.
"Οϊ μωρέ παιδί μου γιατί μπορεί να σας χρειάζεται." Λέει του το Λενιώ.
"Οϊ μπάρμπα δε το θέλωμε μπλιό γιατί έπεσε μέσα ένας ποντικός και τοχομε για πέταμα."
"Ηντα λέεις μωρέ διάλε τη γεράντιση σου και εμαγάρισες με." και πιάνει το σκουτέλι να το χαμπετώσει στη κεφαλή τση Λενιώς.
"Μη, μη μπάρμπα το σκουτέλι, μη το σπάσεις γιατί τόχει η μάνα μου και κατουρεί εκειά κάθε βράδυ!!!"