Ο ΙΜΠΕΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πολλοί θεωρούν πως η «αυτοκρατορική» στάση των ΗΠΑ είναι κάτι το σύγχρονο ή ότι προέκυψε μετά το 1945. Η ιστορική αλήθεια είναι σαφώς διαφορετική και καλά θα κάνουμε να τη μάθουμε, ειδικά όταν στη σημερινή εποχή οι Αμερικανοί είναι μπλεγμένοι σε τουλάχιστον δυο πολεμικά μέτωπα, ενώ οι παρεμβάσεις τους σε διάφορα σημεία του πλανήτη είναι πολλές και πάντα ανοιχτές.  Η αμερικανική επεκτατική πολιτική, ο ιδιότυπος δηλαδή ιμπεριαλισμός, που όμως δεν βασίζεται σε απόκτηση αποικιών, αλλά στον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών που θεωρεί απαραίτητα, είναι  μια πολύ παλιά υπόθεση. Ακόμη και στις αρχές του 19^ου αιώνα, πολύ πριν δηλαδή οι ΗΠΑ επεκτείνουν τα σύνορά τους μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό, το Δόγμα Μονρόε έδινε το στίγμα των αμερικανικών προθέσεων.




Το δόγμα αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε το 1823, όταν τα κράτη της Λατινικής Αμερικής άρχισαν να αναζητούν και να πετυχαίνουν  την ανεξαρτησία τους από την ισπανική κυριαρχία. Μέσω του δόγματος αυτού, η  σχετικά νεαρά Αμερική, ήθελε να δείξει προς τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, ότι η Νοτιοαμερικανική ήπειρος θα έπρεπε  στο εξής, να θεωρείται ως υπαγόμενη στην δική της και μόνο σφαίρα επιρροής. Λίγο μετά, οι Αμερικανοί άρχισαν να στρέφονται και προς τον Ειρηνικό, θεωρώντας ως ώριμα φρούτα, τις Φιλιππίνες, τη Χαβάη, την Ιαπωνία, αλλά  και τις τεράστιες αγορές της αχανούς Κίνας. Και δεν έμειναν στις σκέψεις. Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις ξεκίνησαν από τότε τις διάφορες επεμβάσεις τους.
Μια απόρρητη έκθεση του State Department,  που παρουσιάστηκε το 1962 με σκοπό να αναδείξει πως υπήρχαν ιστορικά προηγούμενα στην  τότε αμερικανική πρόθεση να εισβάλλει στη Κούβα του Κάστρο, αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων, τουλάχιστον 103 περιπτώσεις παρεμβάσεων στις υποθέσεις ξένων κρατών,  μεταξύ 1798 και 1895. Μερικές μόνο από αυτές τις επεμβάσεις, που αναφέρονται στην έκθεση που τιτλοφορείται: Περιπτώσεις χρήσης της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος στο εξωτερικό 1798-1945, είναι και οι εξής:
1852-53, Αργεντινή. Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάστηκαν και ήλεγξαν στρατιωτικά το Μπουένος Άυρες με σκοπό να προστατέψουν τα αμερικανικά εμπορικά συμφέροντα εν μέσω επανάστασης.
1853, Νικαράγουα. Για τη προστασία αμερικανικών συμφερόντων λόγω πολιτικών αναταραχών.
1853-54, Ιαπωνία. Χρήση αμερικανικών πολεμικών πλοίων, με σκοπό τον εξαναγκασμό των Ιαπώνων να ανοίξουν τα λιμάνια τους στο αμερικανικό ναυτικό.
1853-54 Νησιά Ryuku και Bonin. Με σκοπό την εξασφάλιση εμπορικών τους εγκαταστάσεων στα νησιά, οι Αμερικανοί μέσω του διάσημου κυβερνήτη Πέρρυ, αποβίβασαν δυνάμεις πεζοναυτών περισσότερες από δυο φορές.
1854, Νικαράγουα. Η πόλη San Juan Del Norte (Greytown) βομβαρδίστηκε ως αντίποινα στη προσβολή που έγινε στον  Αμερικανό πρεσβευτή στη Νικαράγουα.
1855, Ουρουγουάη. Αμερικανικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στη χώρα,  με σκοπό να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, εξαιτίας μιας επανάστασης που ξέσπασε στη πόλη Μοντεβίδεο.
1859, Κίνα. Για την προστασία  των αμερικανικών εμπορικών συμφερόντων στη Σαγκάη.
1860, Αγκόλα, πορτογαλική Δυτική Αφρική. Για τη προστασία των ζωών και των περιουσιών Αμερικανών πολιτών στο Κισσέμπο, όταν εκδηλώθηκαν πολιτικές αναταραχές από τους ντόπιους κατοίκους της περιοχής.
1893, Χαβάη. Για τη δήθεν προστασία αμερικανικών ζωών. Στη πραγματικότητα όμως, για την επιβολή προσωρινής κυβέρνησης υπό τον Sanford Dole, της γνωστής εταιρίας των φρούτων ανανά, που ουσιαστικά έκανε κουμάντο στη Χαβάη.
1894,Νικαράγουα. Για τη προστασία αμερικανικών εμπορικών και άλλων συμφερόντων, λόγω επανάστασης.
Κλπ. κλπ.
Συνεπώς όπως φαίνεται,  ακόμη και μέχρι το 1890, οι ΗΠΑ είχαν ήδη μια πολύ πλούσια εμπειρία στρατιωτικών παρεμβάσεων σε ξένες χώρες. Η επεκτατική πολιτική θεωρούνταν απαραίτητη, καθώς το άνοιγμα των ξένων αγορών ήταν και η μόνη διέξοδος για την περαιτέρω οικονομική εξέλιξη του αμερικανικού καπιταλιστικού συστήματος, όπως αυτό είχε αρχίσει να διαμορφώνεται.

ΠΗΓΗ:

antinews.gr