ΚΩΛΟΒΡΕΧΤΗΣ ΕΝΑΣ ΣΠΑΝΙΟΣ ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΣ

Σήμερα όπως γνωρίζουμε όλοι είναι Παγκόσμια ημέρα Υγροτόπων. Για αυτό αποφάσισα να κάνω ένα αφιέρωμα σε ένα υγροτόπο της Μεσσαπίας του οποίου το όνομα είναι Κολοβρέχτης, ο οποίος εντάχθηκε στο Natura 2000. Τα στοιχεία που θα παρουσιάσω προέρχονται από το ιστολόγιο: http://kolobrexths.pblogs.gr

Κολοβρέχτης (Κωλοβρέχτης). Βραχύς ποταμός βόρεια των Δύο Bουνών και στην αρχή της πεδιάδας των Ψαχνών προς τη Χαλκίδα. Τα νερά του είναι άφθoνα και λίγο αλατούχα, διατηρούνται δε καθόλο το χρόνο. Πηγάζουν από τις υπώρειες των πρώτων βραχωδών λόφων Βάρκα, Μπαϊριαμαγά και Γλύφα. Πάνω από αυτόν περνάει η εθνική οδός Ν. Αρτάκης-Ψαχνών.

Το στόμιο εκβολής, καθώς και η παράκτια περιοχή, φέρει την ίδια ονομασία, επειδή και σε 100 μ. βαδίζοντας μέσα στη θάλασσα δε σκεπάζεται το σώμα ούτε μέχρι τη μέση. Δεξιά του στομίου λειτουργεί εξοχικό κέντρο για τους λουομένους, με πόσιμο πηγαίο νερό (αρτεσιανό), μέσα σε δενδρόφυτη περιοχή. Αριστερά υπάρχει μεγάλο ιδιωτικό ιχθυοτροφείο. Η λεκάνη του ποταμού είναι βαλτώδης, ελώδης και καλύπτεται από υδροχαρή φυτά. Παλιά καλλιεργούνταν όλη η έκταση, γιατί η στάθμη της θάλασσας ήταν κατά 1-3 μ. κάτω από τη σημερινή, τα δε νερά του αποστραγγίζονταν εύκολα.

Αναφέρεται ότι στους Μυκηναϊκούς χρόνους οι κάτοικοι της περιοχής είχαν κατασκευάσει τέλειο αποστραγγιστικό δίκτυο διωρύγων, όπως οι Μινύες στην Κωπαΐδα. Τώρα η θάλασσα, που ανέβηκε, μετέβαλε όλη την περιοχή σε αδιάβατο τέναγος.

Πέρα από την επίσημη ημερομηνία ίδρυσής του, ο υδροβιότοπος του Κολοβρέχτη αποτέλεσε για περισσότερα από 70 χρόνια καταφύγιο σε αποικίες υδρόβιων πτηνών που διαχειμάζουν στη διάρκεια της μετανάστευτικής τους πορείας. Μέρος μοναδικών συγκεντρώσεων αρπακτικών πτηνών, καθώς και αποικίες σπάνιων θαλασσοπουλιών που έρχονται από απομακρυσμένα μέρη.Υπάρχει γόνιμο έδαφος, υδάτινο δυναμικό, αλιευτικός πλούτος και φυτά που η προστασία τους πρέπει να αποτελεί κοινωνική προταιρεότητα από τους ανθρώπους που ζουν κοντά στην περιοχή αυτή. Και αυτό γιατί σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, παρατηρείται παραμέληση από θέμα ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και δραστηριοποίησης του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Πέρα από τις διάφορες πινακίδες που υπάρχουν, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να λειτουργεί σαν διατήρηση του υδροβιοτόπου.Το μεγαλύτερο μέρος, όπου γινόταν η τροφοδότηση με νερό της θάλασσας, έχει κλείσει από σωρούς χαλικιών, με αποτέλεσμα να μην ανανεώνεται το νερό των ψαριών που ζούν εκεί. Η προστασία αυτού του θαυμάσιου υδροβιότοπου εξαρτάται από τη γνώση που έχουν για τα προστατευόμενα είδη οι άνθρωποι αυτοί. Η πληροφόρηση αυτή θα πρέπει να ενισχύσει την επαγρύπνηση και κινητοποίησή τους για την προστασία του.